لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثر بخشی کنترل وارسی و اطمینان بخشی در کاهش اضطراب بیماری بود.روش: پژوهش حاضر از نوع تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری بود که بدین منظور از جامعه آماری که شامل افراد مبتلا به اضطرب بیماری بود و جهت درمان طی ماههای اسفند 92 تا اردیبهشت 93 به مراکز درمانی یا مشاوره شهر ارومیه مراجعه کرده بودند تعداد 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایشی به مدت 10 جلسه درمان هفتگی 90 دقیقه ای تحت درمان قرار گرفت و گروه گواه طی این مدت هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش مقیاس نگرش به بیماری کلنر بود که به منظور جمع آوری اطلاعات در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بر روی آزمودنی ها اجرا شد.یافته ها: به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد و نتایج نشان داد که کنترل وارسی و اطمینان بخشی باعث کاهش اضطراب بیماری در مرحله پس آزمون شده است (p<0.01) و ماندگاری اثر درمان بعد از یک ماه حفظ شده است (p<0.01).نتیجه گیری: این پژوهش دو نتیجه اساسی در پی داشت: اول اینکه این پژوهش کنترل وارسی و اطمینان بخشی را روش موثر در درمان اضراب بیماری معرفی می کند و دوم اینکه این پژوهش این رویکرد درمانی را دارای اثرات ماندگار در درمان این اختلال می داند.

مقدمه ابزارهای اندازه گیری اضطراب برای بیماری های مهم تهدیدکننده سلامتی مانند سارس و مرس توسعه یافته است. در زمینه سنجش اضطراب کرونا ابزار اندازه گیری مشخصی وجود ندارد. هدف از پژوهش حاضر اعتباریابی مقدماتی مقیاس اضطراب کرونا در نمونه ایرانی بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. 308 نفر از طریق فراخوان اینترنتی در تحقیق شرکت کردند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته اضطراب کرونا 18 سوالی استفاده شد. داده ها با استفاده از روش همسانی درونی به شیوه آلفای کرونباخ و 2-λ گاتمن و برای بررسی روایی سازه از تحلیل عاملی تاییدی (CFA) با استفاده از نرم افزار Lisrel-8. 8 استفاده شد. جهت استاندارد کردن نمرات خام این نمرات با استفاده از نرم افزار Jmetrik-4. 1. 1 به نمرات استاندارد T و رتبه درصدی تبدیل و به صورت جدول های هنجاری تهیه شدند. یافته ها مقدار 2-λ گاتمن برای کل پرسشنامه (922/0=2-λ ) و ضریب آلفای کرونباخ برای علایم روانی (879/0=α )، علایم جسمانی (861/0=α ) و برای کل پرسشنامه (919/0=α ) به دست آمد. داده های این پژوهش با مدل دوعاملی برازش مناسبی دارد. جداول نمرات استاندارد رسم شد و دامنه نمرات عامل های پرسشنامه و نمره کل شدت اضطراب کرونا بر اساس نمرات استاندارد T به سه دامنه عدم اضطراب یا خفیف، متوسط و شدید تقسیم شد. نتیجه گیری پرسشنامه اضطراب کرونا در اعتباریابی مقدماتی از اعتبار و روایی مطلوبی برخوردار است و می توان از آن به عنوان یک ابزار علمی و معتبر برای سنجش اضطراب کرونا ویروس استفاده نمود.

مقدمه: اختلال اضطراب فراگیر و اضطراب بیماری ، دو اختلال نسبتاً شایعی است که علی رغم قرار گیری آنها در دو طبقة مجزای تشخیصی دارای شباهت های زیادی در علائم روانشناختی هستند. این مطالعه با هدف مقایسة این دو اختلال در مشخصه های تحمل پریشانی، واکنش پذیری هیجانی و حساسیت اضطرابی صورت گرفت.روش: پژوهش حاضر یک مطالعة مورد - شاهدی بود. نمونة مطالعه شامل 36 فرد مبتلا به اضطراب فراگیر، 36 فرد مبتلا به اضطراب بیماری و 36 فرد عادی بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامة حساسیت اضطرابی، مقیاس تحمل پریشانی و مقیاس واکنش پذیری هیجانی استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-19 و با آزمون تحلیل واریانس صورت گرفت.نتایج: نتایج نشان داد، افراد دارای اضطراب فراگیر و اضطراب بیماری حساسیت اضطرابی بیشتر و تحمل پریشانی کمتری را نسبت به افراد بهنجار دارند (05/0>P). در حالی که در میزان واکنش پذیری با افراد بهنجار تفاوتی نداشتند (54/0=F، 58/0=P). همچنین، نتایج نشان داد که در میزان تحمل پریشانی بین دو گروه دارای اضطراب فراگیر و اضطراب سلامت تفاوتی وجود ندارد (06/0=P)؛ ولی افراد دارای اضطراب فراگیر، حساسیت اضطرابی بیشتری را در مقایسه با افراد دارای اضطراب بیماری گزارش دادند (05/0>P).بحث و نتیجه گیری: گرچه حساسیت جسمانی در اختلال اضطراب فراگیر نقش برجسته تری دارد؛ ولی به طور کلی به نظر می رسد تحمل پریشانی و حساسیت اضطرابی، مشخصه های مشترک و فراتشخیصی در اختلالات روانشناختی از جمله اختلال اضطراب فراگیر و اضطراب بیماری باشند.

زمینه و هدف: اضطراب بیماری (خودبیمارانگاری) یکی از مهم ترین پدیده هایی است که در طول دوران شیوع کرونا در زندگی افراد و به­ویژه پرستاران و کادر درمان اختلال ایجاد کرده است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه ای اضطراب مرگ و اضطراب کرونا در رابطه­ بین تاب آوری و اضطراب بیماری انجام شد. مواد و روش­ها: در مطالعه توصیفی حاضر، جامعه آماری شامل پرستاران بیمارستان­های مناطق 10، 14، 15 و 20 شهر تهران در چهار ماه اول سال 1401 بود. تعداد 250 نفر به شیوه نمونه­برداری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش نامه خودبیمارانگاری Evans، مقیاس تاب آوری Connor و Davidson، مقیاس اضطراب مرگ Templer و پرسش­نامه اضطراب کرونا Alipour و همکاران پاسخ دادند. جهت تجزیه ­و تحلیل داده­ها از مدل سازی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین تاب آوری با اضطراب مرگ، اضطراب کرونا و اضطراب بیماری رابطه آماری منفی و معناداری وجود دارد (05/0P<). بر اساس نتایج پژوهش، تاب آوری، اضطراب مرگ و اضطراب کرونا در مجموع 52 درصد از واریانس اضطراب بیماری را تبیین می­کنند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد تاب آوری با واسطه اضطراب کرونا (481/2=t، 541/0-=β) و اضطراب مرگ (252/2=t، 482/0-=β) بر اضطراب بیماری اثر غیرمستقیم معنادار (واسطه‍ای) دارد (05/0P<). نتیجه­­گیری: یافته­های پژوهش حاضر نشان دهنده نقش اضطراب مرگ و اضطراب کرونا در تاب آوری و اضطراب بیماری است. پیشنهاد می­شود به منظور کاهش و پیش­گیری از اضطراب بیماری، با محوریت کاهش اضطراب مرگ و اضطراب کرونا، ارائه خدمات بهداشت روان در قالب جلسات آموزشی تاب آوری انجام گردد. واژه های کلیدی: اضطراب مرگ، اضطراب کرونا، تاب آوری، اضطراب بیماری، پرستار

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: بروز بالای اضطراب و افسردگی در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر می تواند همراه با عوارض جدی در بهبودی، افزایش مرگ و میر و پیامدهای قلبی مضر باشد. لذا این مطالعه به منظور بررسی اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به عروق کرونر انجام شد. روش: این مطالعه توصیفی- مقطعی برروی 300 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر بستری در بیمارستان قلب جماران تهران در سال 1389 انجام شد. نمونه گیری بیماران به روش در دسترس انجام شد. جهت بررسی اضطراب و افسردگی از مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستانی (HADS) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.17، آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمرات خرده مقیاس اضطراب و افسردگی به ترتیب (2.6) 7.23 و (2.6) 6.74 بود. از میان بیماران 45.7% دارای اضطراب و 38% افسردگی داشتند. ارتباط معنادار آماری بین سن و افسردگی و همچنین سطوح اضطراب و افسردگی دیده شد (0.67=r). بین سابقه فشارخون با سطح اضطراب و سابقه بستری با سطح افسردگی ارتباط معنادار وجود داشت (p<0.05). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده شیوع بالای اضطراب و افسردگی در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر می باشد. لذا بررسی وضعیت روانی این بیماران در زمان بستری و برنامه ریزی مداخلات مناسب با توجه به نتایج غربالگری پیشنهاد می شود .

هدف: این پژوهش به منظور بررسی ارتباط میان شدت اضطراب با ازدیاد فشار خون، میزان چربی های خون و علایم بیماری های قلبی انجام شده است.روش: آزمودنی های پژوهش را 606 زن و مرد 65-35 ساله ی ساکن شهر تهران تشکیل داده اند که در یک پژوهش توصیفی- مقطعی با روش نمونه گیری خوشه ای - تصادفی انتخاب شده بودند. این افراد با اندازه گیری فشار خون، سنجش چربی های خون به کمک روش های آنزیمی و تشخیص علایم بیماری های قلبی توسط پزشک بررسی شدند و شدت اضطراب آنها به کمک پرسشنامه های پیشنهادی زیگموند و اسنیت اندازه گیری شد. داده های گردآوری شده با بهره گیری از آزمون های آماریt ، تحلیل واریانس و خیدو تحلیل گردید.یافته ها: زنان به طور معنی داری بیشتر از مردان دچار اضطراب بودند. میان شدت اضطراب و افزایش فشار خون های سیستولیک و دیاستولیک و کمبود کلسترول HDL ارتباط معنی دار دیده شد ولی شدت اضطراب با ازدیاد کلسترول تام، کلسترول LDL و تری گلیسرید رابطه معنی داری نداشت. همچنین میان شدت اضطراب و احساس درد در قفسه سینه، طپش قلب و نارسایی میوکارد رابطه معنی داری دیده شد.نتیجه: وجود اضطراب با برخی از عوامل خطر بیماری های قلبی - عروقی در ارتباط است.

زمینه و هدف: همپوشی نشانه شناختی اختلال اضطراب بیماری با اختلال های وسواس و اضطراب فراگیر توجه پژوهشگران را به فرایندهای شناختی مشترک میان آن ها جلب کرده است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اختلال اضطراب بیماری با اختلال وسواس و اختلال اضطراب فراگیر در سازه های فراتشخیصی شناختی بود. روش بررسی: روش پژوهش حاضر علی مقایسه ای بود. جامعه آماری این مطالعه را تمامی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب بیماری، اختلال وسواس فکری عملی و اختلال اضطراب فراگیر تشکیل دادند که در سال 1398 به درمانگاه های دو بیمارستان حافظ و ابن سینا در شهر شیراز مراجعه کردند. نمونه پژوهش را پانزده بیمار مبتلا به اضطراب بیماری، پانزده بیمار مبتلا به وسواس و پانزده بیمار مبتلا به اضطراب فراگیر تشکیل دادند که به شیوه غیرتصادفی و هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه کمال گرایی (هیل و همکاران، 2004)، مقیاس نگرش مسیولیت پذیری (سالکووسکیس و همکاران، 2002)، مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی (فریستون و همکاران، 1994) و پرسش نامه تجدیدنظرشده حساسیت اضطرابی (تیلور و کاکس، 1998) بود. داده ها با آزمون های تحلیل واریانس تک متغیره، خی دو، تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی LSD در سطح معناداری 0٫, 05 در نرم افزار SPSS نسخه 26 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد، بین سه گروه اختلال اضطراب بیماری، اختلال وسواس فکری عملی و اختلال اضطراب فراگیر، از نظر سازه های عدم تحمل ابهام (0٫, 757=p)، کمال گرایی (0٫, 835=p) و مسیولیت پذیری (0٫, 616=p) تفاوت معناداری وجود نداشت؛ اما تفاوت در حساسیت اضطرابی میان سه گروه معنادار بود (0٫, 001>p). همچنین در آزمون تعقیبی میانگین حساسیت اضطرابی در گروه اضطراب بیماری به طور معناداری بیشتر از دو گروه دیگر بود (0٫, 001>p). نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش، سازه های کمال گرایی، مسیولیت پذیری و عدم تحمل ابهام از سازه های شناختی مشترک در اختلال اضطراب بیماری، اختلال وسواس فکری عملی و اختلال اضطراب فراگیر است؛ باوجوداین، افراد مبتلا به اختلال اضطراب بیماری به طور درخورتوجهی از حساسیت اضطرابی بیشتری رنج می برند.

مقدمه: تجارب کشورهای مختلف و نیز نتایج تحقیقات متعدد نشان می­دهد که رفتارهای ارتقاء دهنده­ی سلامت برای حفظ سلامتی شهروندان، ضروری است و افراد با سواد سلامت ناکافی، وضعیت سلامتی ضعیف­تری دارند، این رابطه در دوران پرمخاطره کووید-19 که باعث اضطراب شهروندان شده است، اهمیتی دوچندان می­یابد. از این روی هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی نقش سواد سلامت در نوع مواجهه با اضطراب ناشی از بیماری کووید-19دربین شهروندان تهرانی است. روش: این مطالعه توصیفی-تحلیلی با روش پیمایش بر روی 384 نفر از شهروندان بالای 20 سال شهر تهران صورت گرفته است. نمونه گیری با نرم افزار Sample Power انجام شده و داده­ها با استفاده از دو پرسشنامه سواد سلامت ایرانیان منتظری و همکاران و اضطراب ناشی از کووید-19 جمع­آوری شده­اند. جهت محاسبه­ی پایایی ازآلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی و برای کسب اعتبار لازم از اعتبار صوری بهره گرفته شده است. یافته­ ها: میانگین نمرات اضطراب ناشی از بیماری کووید-19در مردان کمتر و در زنان بیشتر بوده است، همچنین ابعاد سواد سلامت(خواندن، ارزیابی، فهم و درک، تصمیم­گیری و رفتار و دسترسی) قادر به تبیین حدوداً 47 درصد اضطراب ناشی از بیماری کووید-19 هستند. بحث: در مجموع اضطراب ناشی از بیماری کووید-19، در میان شهروندان زیاد است و با توجه به رابطه­ی مستقیم سواد سلامت وکنترل اضطراب ناشی از کووید-19، لزوم انجام برنامه­های آموزش سلامت محور براساس حیطه­های رفتارهای ارتقاء­دهنده سلامت و مولفه­های سواد سلامت پیشنهاد می­گردد